Berichten

Ik wandel langs kilometerslang strand. Dat hier overigens geel is en niet zwart.

Vanmorgen naar de haven gelopen voor een ticket met de ferry naar Las Palmas op Gran Canaria, morgenochtend, om 6.30! Anders pas laat in de middag. En het schildpaddencentrum bezocht, waar schildpadden van wel een meter lang worden ‘gekweekt’ om uitgezet te worden hier langs de kust. Zijn kennelijk oorspronkelijke bewoners.

Morro Jable is een toeristisch oord, maar wel heel relaxed. Fuerteventura-noord is een paradijs voor surfers. En mountainbiken doen ze overal, met motor.

 

Met de ‘bus’ (een Unimog) naar de vuurtoren van Punda Jandi, zuidpunt van het nationaal park. De route van Paddy Dillon gaat vanaf Morro Jable  maar aangezien de bus maar 2x per dag gaat vind ik het slimmer om bij het eindpunt te beginnen. Tot mijn verbazing stappen alle overige passagiers uit bij Cofete halverwege en ben ik de enige die meegaat tot het eindpunt. De rit is overigens soms adembenemend; links en rechts van de weg steil, de ene kant omhoog, de andere omlaag. En het landschap is steen, bruin  kaal.

De wandeling begint prachtig langs de kust, dan op een hoger gelegen gedeelte vlak en kaal met veel tegenwind. Tot slot smalle paadjes langs de bergruggen. Na 21 km, 6 uur, terug in Morro Jable. Moe en voldaan. En vind mezelf ook wel stoer.

Met de bus naar Boca de Esquinzo. Daar pik ik de route weer op en loop langs het strand naar Morro Jable. Prima hostel: Maxorata. Wat oud en verf mag hier en daar bijgewerkt worden, maar ruime kamers en vriendelijke host.

Heerlijke verse vis!

Ik loop voor ’t eerst met volledige bepakking (= 7 kg + 1,5 liter water en lunch). Spannend, want volgens Paddy Dillon zijn er een paar steile steenachtige paden tussen Yaiza en het zuidelijkste puntje van Lanzarote. Bij de plaatselijke Decathlon een wandelstok aangeschaft.

Uiteindelijk blijken niet de bagage en ook niet de paden het moeilijkst te zijn, maar de felle zon. Strakblauwe lucht, zon die brandt op het uitgestrekte landschap gevuld met lavastenen. Ruig mooi, maar o wat warm.

Lanzarote lijkt vooral een eiland voor fietsers te zijn. Het heeft in het noorden fietsstraten buiten de bebouwde kom. In het midden van de rijbaan een fietsstrook. Max. snelheid 50 km en automobilisten blijven netjes achter de fietsen rijden.

Ook op andere plekken worden automobilisten gewaarschuwd voor wandelaars en fietsers en andersom.

Deze berichtjes schrijf ik op m’n mobiel. Toch wel inspannend, dus waarschijnlijk meerdere kortere dan enkele lange.

Ook de bijgaande foto’s maak ik met m’n mobiel. Ongecensureerd, niet uitgesneden en onbewerkt.

M’n keuze om mijn spiegelreflexcamera thuis te laten was een goede. Een mooie foto maken is al gauw een onderbreking van de wandeling. Een snapshot met mobiel is zo gemaakt.

Deze foto is van de haven van Arrecife, ca 100 meter van m’n hostal.

Heel veel groeten! Anne

 

Mijn haarband draag[b4uh5][b4uh5] ik wat lager om mijn verbrande neus en wangen te beschermen.

Geen regen vandaag, maar harde wind. Bij vlagen keiharde wind.

Mooie route van Tias naar Yaiza. Wandel eerst langs hooggelegen witte dorpjes. Het uitzicht is weids. Daarna lavavelden met kraters die door zon en wolken wisselen van kleur, van licht oranje naar stoffig rood en veel tinten bruin. Vervolgens door het Timanfaya Nationaal Park waar ik een ontmoeting heb met een kamelenkaravaan.

Morgen laatste etappe op Lanzarote.

In Arrecife regent het licht, op de route tussen Teguise en Montana Blanca miezert het bijna de hele tijd. Volgens de receptionist het mooiste gedeelte van Lanzarote, want groen. Inderdaad hellingen met gele, witte en lila bloempjes en laag gras en tuinbouw. Verder is de route nogal saai; bijna van begin tot eind brede halfverharde landbouwwegen. Door miezerige regen vergeten zonnebrandcreme te gebruiken en toch verbrand.

Vandaag prachtige wandeling over de top van het eiland (ca 620 m). Links en rechts kustlijn en zee. En Lanzarote is inderdaad vlak. Met heel veel grote bruine bulten.

Ik ben nog niet andere wandelaars tegen gekomen die dezelfde route lopen. Ik klets vooral met Lanzaroten. Goed voor mijn spaans. Niet dat ik altijd alles begrijp, maar het is wel gezellig.

Als ik zeg dat ik uit Nederland kom, wijst de vriendelijke mevrouw me meteen waar de fietsverhuur is. Over fietsen later meer.

 

Witte huizen, lichtgroene waas over laag landschap, stoffig bruin wat hoger, waar de kraters zijn. Met de bus van Arrecife naar het beginpunt van de route in Orzola. Het landschap is vlak, zeggen de Spanjaarden; heuvelachtig zeggen Nederlanders. De route is goed bewegwijzerd, de wegwijzers niet te missen in een kale omgeving. Soms zie je de palen al van verre staan. Paddy Dillons routebeschrijving heb ik alleen in het begin even geraadpleegd. De zon brandt, factor 50 en hoofdbedekking  noodzakelijk. Soms een verfrissend windje. Ik wandel door een paar kleine witte dorpjes, waar niemand op straat is. Siesta. Er wordt hier veel moeite gedaan groenten en fruit te kweken en telen. Zwarte lapjes grond met verspreid staand wat groene of dorre plantjes. Het eindpunt Haria is een mooi stadje met veel kunstnijverige winkels en een gezellige esplanade. De bus laat even op zich wachten, maar brengt me langs onnavolgbare route in ca drie kwartier terug naar Arrecife.

Ik verblijf een paar nachten in hostal San Gines, prima voor m.n. solo-reizigers. Nette en ruime 1-persoons kamers met gemeenschappelijke keuken en dakterras.

 

Over een week vlieg ik naar Lanzarote en begin ik mijn wandeling van 7 weken over de Canarische Eilanden. Ik kijk er naar uit!

Waarom de Canarische Eilanden? Omdat ik van eilanden hou, eerder op La Palma en Tenerife gewandeld heb en uitermate nieuwsgierig ben naar het vulkaanlandschap op Lanzarote. En die ene dag dat ik op La Gomera was, wilde ik echt langer blijven.

In Hostal Vagamundo in Los Llanos de Aridane ontmoette ik Hilde, en zij maakt mij attent op de GR131 (Dank je, Hilde!). Eerst wilde ik de wandeling verdelen over 2 of 3 vakanties, maar doordat ik deze week uit het onderwijs stap, heb ik nu de mogelijkheid om langere tijd aaneengesloten aan de wandel te gaan.

In principe wandel ik alleen. Ik overnacht wel in hostels, waar ik ongetwijfeld andere reizigers en/of wandelaars tegenkom. Daarnaast heb ik twee vriendinnen die een weekje meelopen: Marijke op Gran Canaria en de week erna Jacqueline op Tenerife.

Ik gebruik de routebeschrijving van Paddy Dillon, ook bekend van ‘Het Zoutpad’: Trekking in the Canary Islands. Ik weet al dat ik enkele dag-etappes waarschijnlijk niet zal lopen: omdat de etappe te lang is, te lang door de bebouwde kom gaat, ik  niet in m’n eentje in een berghut wil overnachten of omdat op La Palma de route door de vulkaanuitbarsting onderbroken is.  Elke etappe die ik niet loop vervang ik door een route uit de Rother Wandelgidsen (uitgeverij Elmar), maar wel zó dat ik aan het eind het totaal van 560 km van de GR131 heb gelopen.

Ik begin op Lanzarote, daarna Fuerteventura, Gran Canaria, Tenerife, El Hierro, La Palma en tot slot La Gomera.

Op deze plek ga ik vanaf elk eiland minstens 1 bericht plaatsen. Dus, wil je me volgen? Leuk als je mijn Berichten leest.

Hartelijke groeten! Anne