Berichten

Het maanlandschap waar route 64 uit het groene boekje (Rother Wandelgids Tenerife) naar toe leidt valt wat tegen. (Zeker als je ooit in Cappadocie geweest bent). Het betreft twee kleine gebiedjes met zacht steen in lagen. De route wordt als gemakkelijk omschreven, maar het ruim 2 km steile keienpad omhoog (hetzelfde als het pad omlaag) zou ik niet makkelijk noemen.

Vilaflor betekent: ik zie de bloem. Er bloeien in de omgeving dan ook uitbundig veel bloemen. Verder is het dorp bekend van Hermano Pedro  die in 1980 zalig is verklaard. En het dorp ligt hoog: vanaf het dakterras kijk ik neer op de wolken.

Hotel Rural Vilaflor is een mooi oud pand met stenen trap, veel houtwerk en heel erg gehorig. Op het terras van de cafetaria op het plein heb ik kennis gemaakt met de man die naast mij slaapt.

Van El Portillo tot de parador is het 17 km over een gravelweg. Links en rechts rotsformaties ontstaan na vulkaanuitbarstingen in diverse tijdperken. Stenen die als een puzzel in elkaar passen, dan weer een bergrug met vloeiende lijnen of steile rotswanden die orgelpijpen heten. Bruin, rood en geel en een beetje zwart.

En steeds weer zicht op het majeno mistueuze El Teide.

Met La Caldera als startpunt gewandeld over smalle paadjes langs, soms diepe, dichtbegroeide kloven. Route 7 uit Rother Wandelgidsen Tenerife (uitg Elmar) en een gedeelte etappe 20 van de GR.

Jacqueline is IVNgids en ontdekt het ene bijzondere plantje na het andere: struik van slangenkruid, de Teide-brem met witte bloemetjes, guichelheil, schroeforchis en andere orchideeen. IVN Den Bosch: er komt een Tenerife-avond aan.

Van La Mareta langs de Costa de Silencio naar Galletas. Mooie kustwandeling met beukend water op de rotsen. Marijke met Transavia naar Nederland, met Jacqueline met de bus naar Orotava, dicht bij El Teide.

Met de ferry van Fred Olsen varen we van Agaete naar Santa Cruz de Tenerife. Als we een rondje door de stad maken volgen we een processie van dreumesen, verkleed als boeren en boerinnen. Ze lopen een beetje verwonderd in het gareel.

We halen Jacqueline op van het vliegveld, hebben met z’n drieen een heerlijk etentje met veel verse vis aan de haven van Los Abrigos en overnachten in Hostal los Amigos in La Mareta.

Hostal Finca La Isa ligt hoog, prachtige locatie met uitzicht op Roque Nublo, relaxte huiskamer/eetzaal, wees niet te kritisch op sanitair en er worden voortreffelijke (vegetarische) maaltijden en ontbijten geserveerd.

Gisterochtend stonden we op met strakblauwe hemel, vanmorgen stormt het en hangt bewolking laag en worden we nat in de mist. We wachten een half uur, het ziet er dan iets beter uit en we lopen naar Cruz de Tejeda om daar te besluiten of we de etappe van vandaag zullen lopen. De toeristische mevrouw verzekert ons dat het aan de andere kant van de berg mooi weer is. We gaan op pad en beleven weer een prachtige wandeling langs smalle paden op de kraterwand, die hier dus heel oud is en begroeid met allerlei plantjes en bloemetjes. En het weer aan de andere kant van de berg is dus uitstekend.

We lopen boven de wolken en in de verte zien we Tenerife liggen.

Het paadje gaat over in bredere paden door dennenbos. De eerste huizen van Artenara zijn gedeeltelijk rotswoningen. Artenara is een gezellig dorp dat de schrijver Don Miguel de Unamuno eert. In de jaren twintig van de vorige eeuw bereisde hij Gran Canaria en schreef  er een boek over dat bij Spanjaarden grote bekendheid geniet. Moet ik nog te pakken zien te krijgen. Verder heeft het dorp een stuk of zeven miradores (uitzichtpunten), het is dan ook schitterend gelegen aan de rand van de caldera.

[b4uh5][b4uh5]We verlaten accommodatie Vista Tunte. Prima verblijf, gastvrij onthaal, mooi appartementje met geweldig dakterras.

We lopen de eerste etappe van de pelgrimsroute, komt overeen met etappe 17 van Paddy Dillon, en wordt ook wel de Koningsweg genoemd. Route wordt aangegeven met wegwijzers. Het grootste gedeelte is geplaveid met stenen/kleine keien. Desalniettemin enorm inspannend want we stijgen vandaag in totaal 1.000 meter. We passeren een aantal passen. De vegetatie wordt steeds diverser: lage struiken met kleine lila, gele en witte bloempjes. Helemaal boven dennenbossen, afgewiseld met rotsachtige plateaus.

Dit is een pelgrimsroute naar de kerk in Galdar. Op deze smalle paden langs de flanken en over de passen hebben al tienduizenden pelgrims gelopen.

Aan de andere kant van de bergketen is de vegetatie plotseling heel groen en uitbundig. Hellingen zien helemaal geel, langs de kant van het pad ziet het allerlei kleuren lila, roze, rood, wit, geel. Ik herken klaproos en brem, maar er is zoveel meer.

De uitzichten zijn fantastisch. Even na het hoogste punt (1570 m.) zien we in de verte de haven van Las Palmas.

Het eindpunt, Cruz de Tejeda, blijkt een parador te zijn. We lopen nog een paar kilometer door langs de heuvelrug en komen aan bij Finca La Isa, ons verblijf voor komende 3 dagen.

Vandaag route 37 van Rother Wandelgidsen Gran Canaria. Wandelpaden langs de flanken van 2 bergen bij San Bartolome. Prachtige vergezichten. Aan de ene kant groen en finca’s, aan de andere kant slechts verspreid staande dennenbomen.

San Bartolome is een gezellig historisch dorp met een bakker,  een supermarktje en enkele cafe’s. Het is ook het beginpunt van de Camino de Santiago, een pelgrimstocht van 2 dagen over het eiland (en die niets te maken heeft met die andere camino op het Spaanse vasteland).

Van Montana la Data tot Ayagaures gaat de route berg op over een slingerende asfaltweg. Niet veel verkeer, na Monte Leon bijna alleen wielrenners. De omgeving is opeens verbluffend mooi, vergezichten, dorpjes tegen de heuvelruggen aan. Het landschap is ruiger dan op vorige eilanden. Op het hoogste punt zie ik Ayagaures in het diepe dal liggen. Ik kan 2 dingen doen: doorlopen en in Ayagaures taxi uit Maspalomas bellen of me omdraaien en berg af terug naar Montana la Data. Ik geniet nog even van het uitzicht en besluit tot het laatste.

In m’n accommodatie is een wasmachine en ik gooi al m’n kleren erin. Gelukkig is het warm vandaag.