Berichten

Met Nederlandse Gomera-bewoners naar Erque, daar een afdaling naar ruines van een grotwoning en een later daarnaast gebouwde finca. Mooi vakwerk van allemaal op elkaar passende stenen zodat er deurlijsten en afdakjes ontstaan. Er ligt nog oud gereedschap en meubilair. Ik denk een ouderwetse wieg te zien.

Daarna viskroketjes eten, staan hier bijna overal op het menu en zijn heerlijk, Gevolgd door nog een mooie wandeling doot het laurierbos, in nationaal park Garajonay, bij Las Hayas.

Morgen, zaterdag, vertrek ik naar Valle Gran Rey. Ik heb er voor een week een appartementje gehuurd, zo ongeveer aan de ruisende zee en het strand. Van daar uit doe ik de laatste 2 etappes op La Gomera. La Palma laat ik dus schieten, ik ken het eiland en heb er eerder al 3 etappes van GR 131 gelopen. Ik heb het prima naar mijn zin op La Gomera.

 

Ik loop een gedeelte van de GR 132 naar Chorros de Epina. Het pad is steil en afgezien van weer een schitterend uitzicht niet bijzonder interessant. Epina is een dorp en ik vraag me af wat chorros zijn (vertaling ‘spuit’). Het blijken 7 houten pijpen te zijn die water van de berg in een stenen bak leiden. Oud en met legenden omgeven.

Terug naar Vallehermoso neem ik een lokale route en die is wel bijzonder. Eerst door laurierbos, dan paden omgeven door groen en bloemen, vervolgens door een dorp dat ooit bekend stond om zijn 10 wijnpersen en nog steeds wijn produceert. Tenslotte door het dal met tuinen en kleine akkers.

Lekker en gezellig wijn gedronken bij een Nederlands stel dat al jaren naar La Gomera komt en vorig jaar een finca kocht en hier nu permanent woont.

Ik ben in Vallehermoso (‘Mooie Vallei’) op La Gomera, hostel Casa Amaya aan het dorpsplein, host Alfredo. Het hostel is zorgvuldig en sfeervel ingericht en Alfredo is zeer gastvrij. Hij heeft achter het hostel een half verwilderde groente- en kruidentuin waar ik kruiden mag plukken. Ik eet sla met majoraan, basilicum of menthe, kleine witte bloempjes die nootachtig smaken, nog wat ander onbekend geurig groen,  aangemaakt met lokale biologische olijfolie. Verrukkelijk.

Bussen rijden niet vaak, maar sluiten wel goed op elkaar aan. Vanuit Vallehermoso kan ik met max. 2 bussen bij elk startpunt van een etappe of uitgezette route terecht.

Op de wandelkaart van La Gomera is de tweedaagse route van Paddy Dillon in vieren gedeeld. Gisteren liep ik etappe 3 van Chipude naar Vallehermoso. Tussen Chipude en Las Hayas was het landschap glooiend. Daara, in het Nationaal Park Garajonay, gingen de wandelpaden door laurierbossen. Na al het dalen en stijgen wel lekker om een paar kilometer over tamelijk vlakke bospaden te lopen. Later langs de flanken zijn smalle paden veelvuldig overwoekerd door distels en ander stekelig  ongemak en vinden ook allerlei in secten mijn benen lekker.

Na een lange absoluut schitterende wandeling over de kam van de krater/het eiland en een flinke afdaling kom ik aan in de enige accommodatie in de wijde omtrek: Hotel Balneario Pozo de Salud.

De route begon op grote hoogte over vrij kale heuvels, vervolgens dennenbossen en daarna uitbundige bloemenvelden, aan het begin van de afdaling subtropische planten. En aan het eind rotsen en lava.

Pozo de Salud is zo ongeveer het einde van de wereld. Het hotel staat op de rotsen en het uitzicht over de kliffen is spectaculair. In de zee is niet te zwemmen,  maar het hotel heeft een flink zwembad.

De tweede dag in dit hotel ga ik s morgens met een soort buurtbus boodschappen doen in de dichtstbijzijnde supermarkt 10 km verderop in La Frontera. In vergelijking met Valverde een grootstedelijke plaats, met heel veel autoverkeer. De rest van de dag breng ik in en bij het zwembad door.

Van de haven tot Valverde is het 7 km ver en 700 meter hoog.

Eenmaal boven Valverde is het landschap glooiend, landelijk, lieflijk. Ronde toppen van heuvels/bergen.

Ik passeer een kruis en een tegel aan de muur die meldt dat hier de Camino de la Virgin begint, de pelgrimsroute van El Hierro. Het pad is vrij breed en goed begaanbaar en omzoomd door klaprozen (op de andere eilanden nauwelijks gezien). Op een gegeven moment zien hele hellingen rood. Ik denk aan mijn moeder . Zij hield veel van deze bloemen.

Mijn route van vandaag is niet te lang, het is zaterdag en ik ben niet zeker of de bus regelmatig rijdt. In San Andres blijkt inderdaad dat ik 2,5 uur moet wachten. Ik loop dezelfde weg terug en ben voor de bus in Valverde.

Het is zaterdagmiddag en alle winkels zitten dicht. Valverde lijkt op een groot bergdorp. Maar wel een met een goed assortiment winkels, m.n. van de sportzaak ben ik onder de indruk (als ik de etalage zie).

El Hierro is dan ook een WANDEL-eiland. Zo ongeveer alle toeristen hier zijn (Spaanse) wandelaars. Vanmorgen routes, tips enz., uitgewisseld met andere hotelgasten. Iets wat ik tot nu toe wel gemist heb.

Jacqueline vertrekt s morgens vroeg met de bus naar het vliegveld. Mijn ferry naar El Hierro vertrekt pas laat in de middag. Ik wandel langs de promenade naar een stukje baai dat ik aan het einde van de boulevard weet te liggen. Als ik langs een aziatische pedicure ga, kom ik op het idee mijn voeten te verwennen. Het is fascinerend om te zien hoe intens zij bijna 2 uur lang mijn nagels en voeten, knipt, vijlt, schuurt, insmeert, kneedt, lakt, masseert, scrubt en nog eens masseert en lakt enz. Als ik weer loop, voelt het als ‘walking on air’. Dit hebben mijn voeten verdiend.

Heerlijk gewandeld, een vrij makkelijk te lopen route door vooral dennenbos op hoogte. Heerlijk weer, zonnetje, windje, geur van dennen en soms kruiden, venkel o.a. Mooie uitkijk over eiland.